شیر خوراکی

در طبیعت، پستانداران تنها در دوران خردسالی از شیر مادر می نوشند و پس از آن شیر را کنار می گذارند. انسان گویا تنها پستانداری است که پس از شیرخوارگی و حتی تا دوران کهنسالی شیر، آن هم شیر پستانداران دیگر را مصرف می کند. همان طور که اشاره شد شیر گاو ترکیبی از چربی ها، پروتئین ها، ویتامین ها، مواد معدنی و هورمون هاست که همگی توسط فرآیند تکاملی طبیعت به گونه ای تناسب بندی شده اند که یک گوساله را در در طول چند ماه به وزن چند صد کیلو برساند. بنابراین شاید دور از انتظار نباشد که مصرف شیر برای انسان عواقبی به همراه داشته باشد. در فرهنگ عام و علم تعذیه ی رایج شیر به عنوان منبع غنی پروتئین و کلسیم شناخته می شود و از آن به عنوان تقویت کننده ی استخوان ها یاد می شود که خود این اندیشه در مطالعات جدید به چالش کشیده شده است[۱۰]. در واقع کم تر متخصصی به بررسی و گفتگو در مورد وجوه منفی شیر می پردازد و پزشکی عمومی غالبا نسبت به مضرات شیر ناآگاه است. در اینجا، به تعدادی از این مضرات احتمالی پرداخته می شود. ابتدا بحث با هورمون رشد شبه-انسولین و پروتئین شیر (کازئین) آغاز شده که در واقع از عوامل اصلی رشد سریع در گوساله هستند و سپس به استروژن حیوانی، ویروس لوسمی گاوی و سایر موارد مهم پرداخته می شود.